‘De Tommy’s staan bij de Bergeijkse Barrière!’ Het nieuws verspreidt zich snel door het dorp. Ook Jan Maas (54) hoort het. Jan raakt er opgewonden van, maar weet niet zo goed wat hij ervan moet denken. De Engelsen zijn immers nog niet hier. En hij heeft de zorg voor zijn gezin. Terwijl hij dat allemaal overweegt komt een groep dorpelingen aan de deur. Zelfs pastoor Goyarts, die de dag tevoren pas is geïnstalleerd, is erbij.

‘Jan, schiet op! Kom mee! We gaan de Engelsen tegemoet. Die Duitsers kunnen ons nu toch niets meer maken.’ Jan laat zich overreden. Hij neemt afscheid van een zoon die ziek op bed ligt en fluistert: ‘Ik ben zo weer terug.’ Dan gaat hij mee. Op de fiets de Tommy’s tegemoet, met een grote groep. Ze zijn een paar honderd meter van de grens als ze een Engelse verkennerseenheid treffen. Samen roken ze sigaretten en er worden oranje lintjes uitgedeeld. De pastoor maakt een hele serie foto’s. Op een daarvan een pantserwagen, twee soldaten en enkele dorpelingen, onder wie Jan.

Na het afscheid keert een aantal mannen terug naar huis. De anderen willen méér Engelsen zien. Zo ook Jan Maas. Ze trappen vrolijk verder. Plots springen uit de bosjes enkele Duitsers. De Borkelnaren rennen alle kanten uit. Vier worden er gepakt, onder wie Jan Maas. De Duitsers fouilleren hen en zetten hen bij een boerderij tegen de muur. ‘Englische Propagandisten!’ Een pistool klikt. Maar dan zegt een van de Duitsers: ‘Ach was, lass sie nach Hause gehen. Sie sind frei!’